Υακίνθεια 2011

Υακίνθεια 2011

Γ. Κοκκινάκος

Τι γίνεται άμα

Αστράφτει στην πέρα χώρα του μνημονικού

Και αντανακλά σκηνές που μέλλει να συμβούν

Σε χρόνο ανύποπτο

Οδ. Ελύτης

(τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας)

Μια συνομιλία με το παρελθόν κάτω από τους αιωνόβιους πρίνους.

Μια καταβύθιση στα ένδο, μια εσωτερική αγωνία και στερεότητα.

Εδώ είναι ο τόπος για τις φαντασιακές αλήθειες, για την ιαματικότητα των μύθων, για την μακραίωνη ανθρώπινη αγωνία. Εδώ τα πράγματα δεν φθείρονται, σαν τις πέτρες.

Εδώ η αισθητική του απλού, του απέριττου για κεντρομόλες πορείες προς τα μέσα και προς τις ρίζες. Στις πηγές, τις λαλέουσες. Ένα ταξίδι χωρίς δικαιώματα στο φαίνεσθαι, στην απληστία, στη συσσώρευση στο έχειν.

Στην αυλή του Αγίου Υακίνθου, η αμεσότητα , το ελάχιστο, η αφαίρεση θεμελιώνουν την ύπαρξη. Ο τρόπος συνάντησης με το παρελθόν γίνεται στιγμή αυτοσυνειδησίας και αναστοχασμού και όχι μηρυκαστική αγκύλωση στην παράδοση. Οι αλλοτινοί καιροί δεν ευτελίζονται μέσα στην εύκολη ή σκόπιμη ανάμνηση, στην προγονοπληξία, στον καταναλωτισμό, στο κιτς, αλλά γίνεται τρόπος για τα ταξίδια στο μέλλον, απάντηση στο αίτημα του νοήματος και μας προσφέρει την θεμέλια συνοχή. Για να μας αποκαλύπτονται τα θραύσματα της ύπαρξης μέσα στην ανούσια καθημερινότητα, για να βρίσκουμε νόημα μέσα στο τοπίο της σημερινής κατερήμωσης και της κενότητας. Για να αντιμετωπίζομε την αλαζονεία, την ασέβεια, την Ύβρι, την ανταγωνιστικότητα, την καταναλωτικότητα και την συναισθηματική μόνωση.

Για να μην σπαταλούμε τις κινήσεις μας, για να επιστρέψουμε στην ολιγάρκεια, στο μέτρο, στο ήθος και στο ουσιώδες. Στο λίγο, στο χρειώδες, το απαραίτητο. Γιατί εδώ ευδοκιμεί η υπαρκτική πληρότητα και το νόημα στη ζωή.

Σε μια γιορτή του έρωτα που ορίζεται πάντα σε χρόνο παρατατικό, και κατοικεί στο λίγο,  στο φευγαλέο, στο ανολοκλήρωτο. Έξω απ’ τα πρέπει, αυτενεργός και αυτεξούσιος. Ανέλεγκτος και αιρετικός, παράδοξος και αντιφατικός. Εχθρός της διεκπεραίωσης, της σύμβασης, της συμβατικότητας, του υπολογισμού, της τάξης. Υιός του Πόρου και της Πένίας. Υπερχθόνιος, υπέρλογος, πυρπολεί με τη δάδα του, λοιδορεί τους φόβους, τις φοβίες, τις τρώγλες της λογικής. Κάτοικος της απόλυτης ορατότητας των υψιπέδων του Ψηλορείτη, φίλος των νευμάτων, των βλεμμάτων, των αγγιγμάτων, των σπαραγμάτων, μύχιος και σκοτεινός, μυστήριος και δυσφορών με την ευκολία, την ευρυχωρία, την αγάπη, τον αλτρουισμό. Αλλά και εχθρός των φιλήδονων, των εξουσιολάγνων, των υποτακτικών κα υλοφρόνων προτεσταντικών, ματαιόσχολων τροϊκανών που εδώ και δύο χρόνια κανοναρχούν πάνω στην αρχέγονη ανταρσία του Έλληνα. Υπερβατικός, σπάταλος, ανιδιοτελής, δαπανηρός. Ο στιγμιαίος αιώνιος έρωτας για τέσσερις  μέρες θα μας καταδεχτεί σε ένα μαγικό, αρχέγονο σκηνικό στην αυλή του Αγίου Υακίνθου. Χωρίς χορηγούς, χορηγίες, μετρήσεις, υπολογισμούς, προϋπολογισμούς που κρεουργούν την πραγματικότητα και δεν την εκτείνουν μέχρι τον ζωογόνο μύθο. Τέσσερις  μέρες βοσκοί θα τυροκομούν και γυναίκες του χωριού θα μαγειρεύουν δίπλα στα πέτρινα μιτάτα για να μας προσφέρουν ( ν ό σ τ ι μ ο ν )  της επιστροφής το φαγητό, κινητοποιώντας μας γεύσεις, μνήμες, συναισθήματα κα συγκινήσεις από το παρελθόν.

Στη γιορτή των αναμνήσεων, το τελετουργικό με τις φωτογραφίες των απόντων κρεμασμένες στον αγέρωχο ασφένταμο θα ρίξει τα μάνταλα και θ’ ανοίξουν οι βαριές πόρτες απ’ τους θαλάμους των απόντων του Ευρύπυλου και θα μας αφήσουν ντα σημάδια τους ως υπόμνηση του φθαρτού αλλά και ως νοηματοδότηση της ζωής ακριβώς μέσα στα όρια του περατού.

Τα Υακίθεια 2011 στα Ανώγεια, 28-31 Ιουλίου ως λαϊκή σύναξη λοιπόν αλλά και ως πράξη νοήματος ότι η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει διότι έχει πολιτισμό, ευφυΐα, αξιοσύνη, θάρρος, σκοπό και νόημα. Και χρέος όχι προς τους δανειστές αλλά απέναντι στην προγονική εντολή και την ιστορία.